نقد و بررسی فیلم هندی مادر | اثری در ژانر وحشت با بازی درخشان کاجول

رویداد۲۴| فیلم مادر (Maa) ساختهی ویشال فوریا در سال ۲۰۲۵ یکی از تازهترین آثار سینمای هند در ژانر وحشت – فانتزی است. این فیلم با حضور کاجول، یانیه بارادواج و دیبیندو باتاچاریا روی پرده رفته و به واسطهی داستانی پر از رمز و راز، تلاش میکند مفهومی عمیق از عشق مادرانه را در بستری ترسناک و اسطورهای روایت کند. با این بخش از معرفی فیلم همراه باشید.
داستان فیلم مادر
ماجرا با خانوادهای کوچک آغاز میشود؛ شوبانکار (با بازی ایندرانیل سنگوپتا) که سالهاست دور از زادگاهش در چاندراپور زندگی میکند، همراه با همسرش آمبیکا (کاجول) و دختر خردسالش شوتا (کهیرین شارما) روزگار آرامی را سپری میکنند. اما با مرگ ناگهانی پدر شوبانکار، خانواده مجبور به بازگشت به روستای اجدادی میشوند؛ جایی که سایهی یک خرافهی باستانی بر زندگی مردم سنگینی میکند.
بیشتر بخوانید: نقد و بررسی فیلم هندی ستاره های روی زمین| یک درام ورزشی با بازی امیرخان
طبق این خرافهی قدیمی، دخترانی که در برخی خانوادههای خاص متولد میشوند باید قربانی شوند. شوبانکار پس از بازگشت به روستا دچار مرگی مشکوک میشود و حالا آمبیکا تنها مانده تا هم راز مرموز این سرزمین نفرینشده را کشف کند و هم از جان دخترش محافظت کند. مسیر او به جایی ختم میشود که ناخواسته با یک راز باستانی و الههای انتقامجو روبهرو میشود؛ نقطهای که سرنوشت او و دخترش را برای همیشه تغییر میدهد.

قوتهای فیلم مادر
یکی از برجستهترین بخشهای فیلم، نمایش عشق و ایثار مادرانه است. کاجول در نقش آمبیکا توانسته بهخوبی تحولات روحی شخصیتش را نشان دهد. در نیمهی اول فیلم او مادری ساده و آسیبپذیر است، اما در نیمهی دوم با قدرت و صلابت یک الهه انتقامجو روی پرده ظاهر میشود. بازی درخشان کاجول، بهویژه در سکانسهای پایانی، نقطهی قوت اصلی فیلم محسوب میشود و تأثیری ماندگار بر مخاطب میگذارد.
از دیگر نکات مثبت فیلم میتوان به استفاده از عناصر افسانهای و اسطورههای هندی اشاره کرد. حضور این لایههای فرهنگی باعث شده داستان، صرفاً یک روایت تکراری از ژانر وحشت نباشد و رنگوبوی محلی و بومی خاصی به خود بگیرد. همچنین موسیقی متن فیلم که با دقت زیادی طراحی شده، در بسیاری از لحظات بار هیجان و ترس را بهخوبی منتقل میکند.
نقد فیلم مادر
با وجود نقاط قوت، فیلم مادر در بخشهایی دچار کاستیهای جدی است. بزرگترین مشکل، داستان کلیشهای و روایت کند آن در نیمهی نخست است. پیشروی بیش از حد آهسته و صحنههای زائد، باعث میشود مخاطب در لحظاتی احساس خستگی کند. در حالی که نیمهی دوم فیلم تا حدی پرهیجان و تأثیرگذار است، کندی روایت در ابتدا ضربهای جدی به کلیت اثر وارد کرده است.
علاوه بر این، تمرکز بیش از حد کارگردان بر جلوههای ویژه و صحنههای ترسناک، باعث شده عمق احساسی داستان کمرنگ شود. برخی صحنهها تنها برای ایجاد شوک یا جلو بردن روایت اضافه شدهاند، بدون آنکه نقش مؤثری در انسجام کلی داستان داشته باشند. همین امر سبب شده حتی با وجود پایانی قابلقبول، تأثیرگذاری فیلم به اندازهای که انتظار میرفت نباشد.
نقشآفرینی بازیگران در فیلم مادر
بازی کاجول بیشک مهمترین نقطه قوت فیلم است. او توانسته با مهارت، دو روی متفاوت شخصیت آمبیکا را به نمایش بگذارد؛ مادری نگران و آسیبپذیر در یکسو و الههای انتقامجو و نیرومند در سوی دیگر. تماشاگر در طول فیلم بهخوبی تحول او را لمس میکند.
یانیه بارادواج و دیبیندو باتاچاریا نیز نقشهای مکمل خود را به شکلی قابلقبول ایفا کردهاند، هرچند نقشهایشان عمق زیادی ندارد. همچنین بازیگران خردسال، بهویژه کهیرین شارما در نقش دختر آمبیکا، صحنههای پرتنشی را باورپذیر کردهاند.
کارگردانی فیلم مادر
ویشال فوریا در مقام کارگردان، بیش از حد بر جنبههای ترسناک و استفاده از جلوههای ویژه متمرکز شده و همین موضوع به ضرر فیلم تمام شده است. او در خلق صحنههای وهمآلود موفق است، اما نتوانسته تعادلی میان ترس، احساس و روایت برقرار کند. فیلمبرداری نیز در سطح متوسط قرار دارد و میتوانست فضای وهمناک روستا را بهتر به تصویر بکشد. در مقابل، موسیقی متن و صداگذاری از جمله نقاط مثبت اثر هستند و بهخوبی فضای رعبانگیز فیلم را تقویت کردهاند.
فیلم مادر (Maa) اثری در ژانر وحشت – فانتزی است که تلاش میکند عشق مادرانه را در بستری از اسطورهها و خرافات محلی روایت کند. با اینکه بازی درخشان کاجول و سکانسهای پایانی فیلم نقطه قوت بزرگی به حساب میآیند، اما روایت کلیشهای، ریتم کند و استفاده بیش از حد از جلوههای ویژه باعث شده فیلم به اثری متوسط تبدیل شود.
اگر از علاقهمندان پر و پا قرص ژانر وحشت هستید و به دنبال فیلمی با موضوعات اسطورهای و افسانههای هندی میگردید، مادر میتواند انتخابی قابل قبول باشد. اما اگر انتظار داستانی نوآورانه و روایتی پرکشش دارید، شاید این فیلم نتواند بهطور کامل شما را راضی کند. در نهایت، مادر بیش از هر چیز یادآور این حقیقت است که هیچ نیرویی در جهان قدرتمندتر از عشق و فداکاری یک مادر برای نجات فرزندش نیست.


